Van surrealisme
tot modernisme

We rijden door de wijngaarden van de DO Empordà, een streek die zich uitstrekt van de Pyreneeën tot aan de stranden van de Middellandse Zee, en komen aan in het klooster van Sant Pere de Rodes. De gids vertelt ons leuke anekdotes over de monniken die wijn verbouwen terwijl we de kerk, de twee kloosters en de wijnkelder bezoeken. We sluiten ons bezoek af bij het uitkijkpunt van de bar. Daar proeven we de wijn van de druiven die door de Tramuntana zijn gerijpt en genieten we van het uitzicht over Port de la Selva. Via prachtige wegen die het Natuurpark van Cap de Creus doorkruisen rijden we naar de woonst van Dalí in Portlligat, die genesteld is in een gehucht met witgekalkte huisjes. In de baai vlakbij liggen kleine vissersbootjes aangemeerd. Dalí liet dit huis tot een atelier ombouwen en het was een ontmoetingsplaats voor veel kunstenaars en intellectuelen uit die tijd, zoals de bevriende regisseur Buñuel en dichter García Lorca. Voor de lunch stoppen we in Cadaqués, een van die perfecte dorpjes aan de Catalaanse kust die allerminst zouden misstaan op een prentbriefkaart. De oude kern met zijn smalle, steile straatjes nodigt uit tot een ontspannen wandeling. Op de achtergrond ruist de zee zijn rustgevende lied.

We vervolgen onze route zuidwaarts, langs de Baai van Roses. Deze inham behoort tot het selecte clubje van de mooiste baaien ter wereld. We doorkruisen het Natuurpark Aiguamolls de l’Empordà, een van de meest gevarieerde natuurgebieden van Catalonië. De namiddag staat in het teken van geschiedenis, want we willen de ruïnes van Empúries bezoeken. Hier betraden de Grieken en Romeinen het schiereiland. We schrijven ons in voor een rondleiding met de handel en consumptie van wijn in de oude wereld als centraal thema. De ruïnes zijn prachtig gelegen, vlak aan het strand. We laten deze kans dan ook niet schieten en gaan zwemmen bij de pier waar de Griekse schepen 25 eeuwen geleden aanmeerden. Wat een uitzonderlijke ervaring! Op amper zes kilometer ten zuiden van de archeologische vindplaats ligt L’Escala, een officiële ‘Maritieme Gemeente’ vanwege haar oeroude band met de zee. Hier bezoeken we het Ansjovis- en Zoutmuseum en verdiepen we ons in het wel en wee van de zouterijen die het dorp zo welvarend hebben gemaakt. Uiteraard proeven we de beroemde ansjovis van L’Escala in een van de traditionele tavernes van het oude dorpje.

Intussen zijn we in het gebied waar de appels van Girona (BGA) vandaan komen. We rijden naar Palau Sator, waar we in een ciderwinkel verschillende producten kopen die van deze appels zijn gemaakt. Uiteraard slaan we cider in, maar ook appelsap, jam en azijn. De route loopt langs de kustlijn naar de inhammen van Begur, nog zo’n plaats op de lijst van ‘Maritieme Streken en Gemeenten’. Niemand heeft de regio van Empordà beter vastgelegd dan de schrijver Josep Pla. Voor wie zich wil verdiepen in zijn werk en in de plaatselijke landschappen, is Palafrugell, waar de Fundació Josep Pla is gevestigd, een verplichte halte. Dat geldt ook voor de ‘Charmante Gemeente’ Calella de Palafrugell, waar je de landschappen uit de jeugd van de schrijver met eigen ogen kunt zien. Als kind bracht hij zijn zomers namelijk door in het ouderlijke huis aan het strand van Canadell.

We rijden door naar Palamós, want daar wacht ons een kookworkshop in de Espai del Peix. In dit museum met culinair leslokaal krijgen we eerst een rondleiding door de geschiedenis en cultuur van alles wat met vis te maken heeft. Daarna leren we onder het motto ‘koken op de boot’ verschillende visgerechten te bereiden zoals de vissers die op zee klaarmaken. Een van deze gerechten moet in ieder geval rijst van Pals en gamba’s van Palamós bevatten. Terwijl de vissersboten de haven binnenvaren om hun vangst naar de markt te brengen (ga het bieden zeker ook eens live bekijken), rijden we naar de bodega Brugarol in de buurt van Palamós. Dit gebouw is niet alleen bekend om zijn wijnen, maar valt ook op door zijn architectuur. Het is namelijk ontworpen door de studio RCR arquitectes in de stad Olot, winnaar van de prestigieuze Pritzker Prize.

We houden de kust in het zicht, maar maken een kleine omweg naar Lloret de Mar. We willen namelijk door de Tuinen van Santa Clotilde wandelen, die op een indrukwekkende klif met uitzicht op zee zijn aangelegd. Architect Nicolau Rudó liet zich inspireren door de Italiaanse renaissance toen hij deze prachtige tuinen ontwierp. De trap aan zee geflankeerd door beelden van sirenes is echt een plaatje. Van fotogeniek gesproken … Uit de vele foto’s die we nemen, zetten we straks de beste op onze sociale media. In Blanes bezoeken we Marimurtra, ook een belangrijke tuin. Deze botanische tuin was het geesteskind van de Duitser Carl Faust en is nu een plek waar belangrijke wetenschappelijke studies worden uitgevoerd. Het paviljoen dat uitkijkt over de inham van Sa Farconera, is een van de meest gefotografeerde plekken aan de Costa Brava. We rijden landinwaarts naar het noorden richting Girona, een officiële ‘Karaktervolle Stad’. We besluiten om de smaken en keuken van deze stad te leren kennen tijdens een gastronomische rondleiding. Terwijl we langs de architecturale trekpleisters van Girona wandelen, zoals de kathedraal, de Joodse wijk en de kleurrijke huizen aan de rivier de Onyar, proeven we de xuixo de crema (gebak met pudding), de brunyols (gefrituurde deegbeignets), regionale kazen met pa amb tomàquet (geroosterd brood met tomaat) en olijfolie, fideuà (een soort paella met vermicelli in plaats van rijst) en ijs van de hand van een van de broers Roca. Ook heel wat andere heerlijke hapjes passeren de revue. Wat we het fijnste vinden aan dit bezoek? We leren plekken kennen waar ook de plaatselijke bevolking met veel plezier komt.

Golfliefhebbers kunnen zich uitleven in het PGA Catalunya Resort, met zijn golfbaan in een prachtig landschap. Maar wij gaan voor een heel andere activiteit. We rijden zuidwaarts naar La Garrotxa, een streek die bekendstaat om haar vulkanen en lavalandschappen. We brengen de middag door in Hostalets d’en Bas, een van de prachtige dorpen van de Vall d’En Bas. Door deze gemeente met verschillende kleine gehuchtjes loopt de rivier de Fluvià, waarvan we de monding een paar dagen geleden zijn overgestoken toen we door de Baai van Roses reden.

De weg tussen Rupit en Manlleu loopt door de Collsacabra. Na een kleine omweg van amper tien kilometer komen we aan in Tavertet. Daar maken we een gemoedelijke wandeling en bewonderen we de spectaculaire kliffen waaraan het dorp zijn naam ontleent. We hebben ook een adembenemend uitzicht op het stuwmeer van Sau, dat gevoed wordt door de rivier de Ter en aan de voet van het Guilleriesgebergte ligt. De weelderige bossen met exotische dennen en sparren rondom het meer zijn echt prachtig. In Manlleu, een stadje waarvan het reliëf en het industriële verleden onlosmakelijk verbonden zijn met de rivier de Ter, genieten we van een zeer interessante gedramatiseerde rondleiding. Assumpta, een van de ‘Geesten van de Ter’, vertelt ons over de belangrijke rol die de toenmalige industriële nederzettingen langs de rivier speelden voor Catalonië. Hier werd katoen tot garen gesponnen voor de textielindustrie.

Onze volgende halte is Vic. De Plaça Major met zijn monumentale portieken is een van de meest emblematische stadspleinen van Catalonië. Tijdens de wekelijkse markt is het hier altijd gezellig druk. Een gids leidt ons langs een imposante Romeinse tempel, de kathedraal en de straten die vroeger deel uitmaakten van de Joodse wijk. Daarna gaan we een eeuwenoude worstenmakerij binnen om de beroemde worsten van Vic te proeven:, de llonganissa en de fuet. Na de middag duiken we in de legendes over heksen en bandieten in het Espai Montseny de Viladrau